Çocukla iletişimde Aile Faktörü

İletişim, insanlar arasındaki en büyük bilgi alışveriş kaynağıdır. İletişim bir toplumda hayati derecede önemlidir. Çocuğun küçük yaşta başlayıp, yetiştiği çevrede sağlıklı ve mutlu bir yaşam sürmesi için ailedeki iletişimin önemi büyüktür. İletişim insanın en büyük ihtiyacı, ruhun gıdasıdır.Ebeveynlerin çocukla iletişimi, iletişim kalitesi çocuğun davranışlarına doğrudan etki eder.İletişimde amaç, duygu paylaşımı ve hayatın gerçeklerinde ortak noktada buluşmadır.Sosyalizasyonun en büyük ortamının aile olduğu ve olacağı da aşikardır.

 Her konuşma iletişim olmayabilir. Çocukla iletişim de ebeveynlerin sağlıklı iletişim, empati, duygu paylaşımı, aktif dinleme ile gerçekleşir.Bunların yerine yetişkinlerin çocuğun aklını çelme manevraları,kendini dayatma, fikir değiştirtme, kendi fikrini empoze etme ve kendi dünya görüşü doğrultusunda yetiştirme yoluna başvurdukları sıkça görülmektedir. Anne ve babaların çocuklarına telkinlerde bulunup, yönlendirmesi ama geri dönütlerini görmezlikten gelmesi iletişim değildir. İletişimde karşılıklı anlayış ve empatinin önemi büyüktür. Sağlıklı bir birey ve toplum için, çocukların yetiştirilme şartları, ailenin mistik atmosferi, fertlerin iletişim kaynaklarının sağlıklı olmasından geçtiği bilinmektedir. Çocukla en etkili iletişim çocuğu dinlemek ve değerli olduğunu hissettirmektir.

Sadece konuşulanları duyma, işimize gelmediği için kulak tıkama veya pasif dinleme çocukların ebeveynlerle iletişimini sekteye uğratıp, önü alınmaz duygusal boşluklara yol açabilmektedir.Çocukla olan iletişime zaman ayırıp, sorularına geçiştirme yerine akılcı cevap vermek, bazen çocuk moduna, kimi zaman yetişkin kimliği ile onlarla duygudaş ve arkadaş olmak gelecek nesillerin teminatı olma konusunda önemi büyüktür.Gelecekte kendini ifade eden, aktif, sorgulayan, araştıran ailesine ve topluma fayda konusunda üst düzey performans sergileyen bireyler yetiştirmek için ailenin yeri doldurulamaz bir kurum olduğu da unutmamak gerekir.

Çocuğunuzu dinlemek ve verdiği mesajları iyi okuyup duygularına ve kişiliğine hitap eden çıkarımlarda bulunmak gerekir.Çocuğa böylece gerekli güven verilmiş iletişimin tüm kanallarının önü açılmış olur.Ebeveynler bireye ayna ve emniyet supabı olup, gerekli profesyonel yardımı geç olmadan vermesi kaçınılmazdır.Bunu yaparak bireyin mayası sağlam ve her türlü tehlikelere karşı çocuk korunaklı hale gelmiş olur.Bir nebze de olsa aile bireyin garantörü olmuş olur.

 Çocuğun ilk iletişimi, anne ile olan iletişimidir.Bebekle anne arasındaki ilk iletişim de “sevgi dokunuşu” ile başlar. ABD’ de yapılan bir araştırmada Psikolog. Dr. T. Field prematüre bebeklerin büyümesini sağlamak için, dokunarak ve masaj yaparak iletişim kurulduğunda, çocukların kilo aldıklarını saptamış, daha iyi uyuduklarını gözlemlemiştir. Bu bebeklerin, aileleri ile ileriki hayatında daha iyi iletişim kurdukları tespit edilmiş ve bu çocukların toplumla entegrasyonu kısa sürede tamamladıkları görülmüştür.
Annenin sevgisi ve yakınlığı bebekte olumlu yansıma bulur. Bebekteki ilk sosyalleşme tepkisi de bebeğin gülümsemesidir. Bebekle kurulan iletişimde jest ve mimikler, pozitif disiplin, davranış birliği, ahlaklı ve sorumluluk enjekte etmek hayati öneme sahiptir.

Çocuk sevgi bekler, dönütü ebeveynlere misliyle olur.Bireyin iç dünyasını doldurmak, ciddi adımlar için kritik yaş eşiğinde çocuğa destek olmak, tutarlılık ve yakınlık göstermek de önemlidir.Ceza ve pekiştireçleri yerinde ve zamanında, dozajında vermek gerekir.Aile ve çocuk arasındaki problemlerin yerinde ve zamanında müdahele ile bertaraf etme, ileri yaşta çatışmaların yönetilmesi açısından önemlidir.Sürekli hatalarını yüzüne vurmak, dışlamak krizi derinleştirir ve çocuğun aileden uzaklaşmasına sebep olur.