Son yüzyılla birlikte çocuk eğitiminde ailenin rolünün paha biçilmez olduğu elzemdir.Çocuklarımızı büyütürken, el gül bebek büyütürüz.Adeta üstlerine titreriz, ama çoğu ayrıntıyı gözden kaçırırız.Çocuğun büyümesi ile panikleyip, bazen ne yapmamız gerektiğine karar veremeyiz.Burada yapılması gereken; sabırla, şefkatle, sevgiyle ve çocuğu kırmadan onu anlamak, dinlemek gerekir.Okul başarısı kadar, Onların merak, duygu, fikir ve görüşlerini de önemsemeliyiz.Çocuklarımızı gerekli yerde arkadaşça, dostça dinleyip, empatik duygular beslemek önemlidir.
Çocuğun ilere mutluluk grafiğini ebeveynlerin yaklaşımları belirleyecek.Onları nasıl bir dünyada yaşayacaklarına ortam hazırlanmalı, Onu mutlu edecek ilk adımları atmamız kaçınılmaz olacaktır.Çocukların eski geleneksel yöntemlerle büyüten ebeveynlerin, çocuklarına hiçte iyi bir yaşam sunmadıkları görülmektedir.Adeta bireyi yalnızlığa, şiddete, saldırganlığa ve potansiyel suçluluğa itmiş olur.
Ailelerin çocukların büyütülmesinde nasıl bir yol izleyeceklerini, dönemsel olarak değişimlerine nasıl bir yardımda bulunacakları noktasında eksik kalınmaktadır.Çocukları disipline etmede kalıplaşmış yöntemler kullanılması çocuğu aileden daha da uzaklaştırdığını söylemek yanlış olmaz.Ödül ve ceza yöntemlerinde dozu iyi ayarlayamama, ya çok ceza yada çok ödülle aslında çocuklarımızı kaybetme safhasını başlatmış oluyoruz.Çocukların ilerde suç işlemesinin tohumlarını ailede ekildiğini görebiliyoruz.
Çocuklarımıza karşı aşırı kuralcı ve disiplinle, çocuğu kazanmaktan çok kaybetme yolunu seçmiş oluruz.Çocukluk döneminde ailenin rol modelliği, sosyo-ekonomik durumu, eğitim seviyesi çocuğun yaşamında yön verip, dizayn etmede önemli faktörlerdir.
Çocukluk ve ileriki dönemlerde daha yapıcı, merhametli, anlayışlı ve isabetli davranışlarla destek olmalıyız.Çocuk büyütmek; ilgi, sabır, bilgi ve emek ister.Çocuğa tutarlı yaklaşımla davranışları pekiştirmek, günlük değişen ruh haliyle değil, kararlı ve isabetli yaklaşım sergilemek, çocuğun ileriki yaşamında etkili olacağı aşikardır.Çocuğun ailede ve çevresindeki çatışma ve olumsuzlukları yönetmek önem arz etmektedir.Önü alınmayan çatışmalar, çocuğun yaşamını kaosa çevirip, suçluluğa ve şiddete itmiş olur.
Çocuğun büyütülmesinde yaşadıkları çevrenin ve kültürün etkisi büyüktür.Ancak kendisiyle barışık bireyler, çevreyi içselleştirip, tolumdaki kültürü özümser.Kendisini seven, çevresini ve başkasını da sever.Toplumdaki ilk kültürel birikim ailede başlar. Ailelerin bu sorumlulukla, çocuğun topluma faydalı bir birey olarak yetiştirmek için; eğitimin il basamaklarının kendilerinin olduğunu unutmamalılar.