2003 yılında 17 ülkeden 60-70 civarında öğrenci sayısıyla ve daha mütevazi bir organizasyonla başlayan bu hayırlı macera, şimdi 140 ülke ve 2000 civarında öğrenci sayısıyla büyük ve kutlu bir yolculuğa dönüştü. Dünyanın bütün renklerini, bütün seslerini, dillerini kardeş sayan kutlu bir yolculuk…
Mardin, sekiz bin yıla yakın bir tarih ve medeniyet mirasına sahip, dillerin, dinlerin, kültürlerin bir harman olup birlikte ve kardeşçe yaşadığı bir medinedir. İşte tam da bu sebeble, bu cihanşümul kardeşlik ve barış projesinin Mardin’e de muhakkak gelmesi ve Mardin’in bu “selam şehri” vahasından kırbasını doldurması gerekirdi. Şimdi birkaç yıllık bir gecikmeyle de olsa, şehrimiz bu İbrahimî dostluk sofrasının kurulacağı yerlerden biri oluyor.
İnsanların renkleri ve dilleri Cenâb-ı Hakk’ın ayetlerindendir ve Allah bu farklılıkları “tanışıp kaynaşalım” diye (tearüf) yaratmış. İnsanlık özellikle son 2-3 asırdır sömürgeleştirmelerin, savaşların, fitnenin, ayrışmanın girdabında debelenip duruyor. Bu hengâmede barışa, kardeşliğe, empatiye yönelik her kimin bir çabası varsa, o desteklenmeli ve yüreklendirilmelidir.
Maalesef bu yolda ilerleyenlerin yaşadıkları zorluklar, engeller, karalamalar oldukça fazla oluyor. Tıpkı bizlerin kardeşlik ve barışın tesisi ve normalleşmeyi sağlama adına Mardin’de, üniversite olarak, 4-5 yıldır yaptığımız çalışmaların, zaman zaman bu sıkıntılarla karşılaşması gibi. Dillerin, kültürlerin, dinlerin hayata akislerinin rahat ve hür bir biçimde olması adına yürüttüğümüz akademik çalışmalarımızın cemiyetimizde ilk başlarda ciddi yadırgama ve tarizlerle karşılandı.
Ama bu konuda gösterdiğimiz sabır ve azimle, Rabb’in inayetiyle, şükürler olsun ki, şimdi toplumumuzda, bizim bu çabalara yönelik hüsnükabul ve müspet teveccühler sevindirici derecede arttı. İşte Dil ve Kültür Festivali’ni tertip edenler de, ilk zamanlarda bir istifhamla, bir şüpheyle karşılandılar. Ama onlar da, yılmayıp devam ettiler.
Zira onları teşvik eden hisler, feragat, azim, fedakârlık, iyi niyet, kardeşlik, barış, müsamaha, empati gibi ulvi hislerdi. Elbette bu işin en büyük mimarları, dünyanın en ücra köşesinde, Anadolu bilgeliğinin timsali olan okulların öğretmenleridir. Onlar Hoca Ahmed Yesevi’nin hem metodlarını, hem ilm ü irfanını kendilerine rehber edinip yürekleri fetheden kahramanlar… Allah, bu halis niyetlerle ve doğru fikirlerle azmedenlerin gayretlerini boşa çıkarmadı.
Türk okullarındaki öğretmenlerimiz, bu ulu erenler, Mevlânâ’yı hamlıktan pişmeye yanmaya yönelten (tekamüle yücelten) Anadolu irfanını; dünya edebiyat tarihinde barışın, kardeşliğin en güzel şiirlerini söyleyen Yunus Emre’nin yüce gönül dilini paylaşıyorlar bütün Âdemoğullarıyla… Bütün insanlığa yönelen bu kardeşlik çalışmalarının dışında, çok büyük hayalimiz olan Ümmet-i İslam’ın ittifakı ve dayanışması adına da çok önemli ve hususi çabalar gösteriliyor. Bu okullarda ülkemizdeki ortak anlaşma dilimiz olan güzel Türkçemiz öğretilmiyor sadece.
Her bir öğretmen kendi görevli olduğu ülkenin dil ve kültürünü öğrenip bizlerle buluşturuyor. Bizler, bu farklı kültürleri daha yakından tanıdıkça, yanı başımızdaki kardeşimizin dertlerini, sıkıntılarını daha iyi anlamaya başlıyoruz.
Önümüze bir tabu olarak dikilen ve kardeşliğimizi gölgeleyen engelleri daha rahat ortadan kaldırabileceğimizi görüyor ve seziyorum.
İnsanlığın el ele verdiği, bu cihanşümul kardeşlik projesini yürekten destekliyorum. Bu sa’y ü gayretlerin mükafatını, Allah lutf u keremiyle katbekat versin. Dünyanın bu kardeşlik renklerini, çiçeklerini, Mardin’in selam bahçesinde derecek olmamızın heyecanını yaşıyorum. Bu vesileyle onlara Mardin’in dilleriyle diyorum ki:
Hoş geldiniz / hun bı xêr hatın / ehlen ve sehlen / şlomo
Mardin Artuklu Üniversitesi
Prof.Dr.Serdar Bedii OMAY
