” Öğrencilerden biri yaşlı öğretmenimize “Kürtler kimlerdir?” şeklinde bir soru yöneltti. Öğretmen şu cevabı verdi: “Onlar, Araplara komşu Müslüman halklardan biridir.” Peş peşe sorulan sorulardan biri de şöyleydi: “Kürtlerin yazı yazabilecekleri bir alfabeleri var mı?” Öğretmenin cevabı, “Kürt dili konuşulan sözlü bir dildir ve günümüze kadar yazılmamıştır! Ancak Kürt milliyetçileri ona bir alfabe bulma çabasındadırlar” şeklindeydi. Daha sonra bir açıklama beklercesine bana yöneldi. Çünkü ben bazen mütevazi bilgim çerçevesinde Kürtler hakkında onunla tartışmalara girerdim. Ona dedim ki “Kürtler önceleri Arap harfleriyle yazıyordular ve günümüzde ise Latin alfabesini kullanıyorlar.”
Eve döndüğümde, Kürt alfabesi hakkında, din alimi ve pek büyük bir kütüphanesi olan babama sordum. Dedi ki: “Kürtlerin özgün bir alfabeleri vardı. Müslümanlaşan pek çok halk gibi onlar da Arap alfabesi lehinde kendi alfabelerinden vazgeçtiler.” Okulda öğretmenime bu muhteşem buluştan söz ettim. Ancak alaylı bir tebessüm ile enseme bir tokat atıp dedi ki: “Bana kaynağını getirmeyene kadar bu dediklerin uydurma-iftira hükmünde kalacaktır!”
Kürtlerden söz eden tüm kaynaklarda araştırma yapmaya başladım ve imdadıma Kawa Yayınlarından çıkan Mela E. Kurdî’ nin Kürdistan ve’l-Ekrad kitabı ulaştı. Ancak kitapta kaynak belirtilerek babamın söylediklerine ilave edilecek bir bilgi yoktu. “İslam’dan önce Kürtlerin bir alfabesi vardı ve Arap alfabesi lehinde ondan vazgeçtiler.” Doğruluğunu ispatlamak için araştırmalarımı sürdürdüm. Bundan birkaç yıl önce o kaynağa ulaştım ve bugün onu yayınlıyorum...
DEVAMI KÜRT TARİHİ DERGİSİNİN 5. SAYISINDA